اثر پلاسمای خون نگهداری شده در القای مرگ برنامه ریزی شده (apoptosis) در سلول های جرکات در شرایط آزمایشگاهی

هدف: انتقال خون نقش گسترده و انکارناپذیری در ارتقای سلامت و افزایش طول عمر بشر داشته است. اما در کنار این اثرات سودمند، انتقال خون همچنین دارای عوارض ناخواسته و ناخوشایندی نیز بوده است. trim یا تعدیل ایمنی ناشی از انتقال خون از موضوعات بحث برانگیز طب انتقال خون بوده و با توجه به این که مرگ برنامه ریزی شده سلولی یکی از مکانیسم های احتمالی trim است، هدف این مطالعه بررسی آثار خون نگهداری شده در ایجاد مرگ برنامه ریزی شده در یک مدل آزمایشگاهی بود. مواد و روش ها: برای ارزیابی آثار خون نگهداری شده در ایجاد مرگ برنامه ریزی شده، تأثیر بخش پلاسمایی خون در روزهای مختلف نگهداری بر روی سلول های جرکات، که نسبت به مرگ برنامه ریزی شده حساس هستند، مطالعه شد. برای این منظور، در روزهای 3، 10، 21 و 35 بعد از اهدای خون کامل، بخش پلاسمایی خون توسط سانتریفوژ جدا و سپس به سلول های جرکات اضافه شد و به مدت 24 ساعت در کنار یکدیگر کشت داده شدند. در نهایت میزان مرگ برنامه ریزی شده از طریق بررسی انکسین v روی سلول های جرکات با استفاده از آنالیز فلوسیتومتری محاسبه شد. نتایج: درصد مرگ برنامه ریزی شده در سلول های جرکات در روزهای 3، 10، 21 و 35 به ترتیب 52/1±85/3، 12/2±27/5، 90/1±40/8 و 32/2±01/12 بود. همچنین درصد مرگ برنامه ریزی شده سلول ها در گروه کنترل منفی و مثبت به ترتیب 94/1±85/3 و 28/2±80/65 بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که بخش پلاسمایی خون کامل دارای اثر القای مرگ برنامه ریزی شده بوده و این اثر پلاسما با افزایش زمان نگهداری آن تشدید می شود. این مدل آزمایشگاهی برای مطالعه و بررسی دیگر مکانیسم های مرتبط با آثار تعدیل ایمنی انتقال خون نیز مناسب است.